Doc.gr

Aδηφαγική διαταραχή: Tι είναι, πώς θεραπεύεται;

Δημοσιεύτηκε: Σάββατο, 29 Νοεμβρίου 2014
Η Αδηφαγική Διαταραχή είναι μια σοβαρή ψυχική ασθένεια που χαρακτηρίζεται από επεισόδια υπερφαγίας. Ένα άτομο με Α.Δ δε θα χρησιμοποιήσει αντισταθμιστικές συμπεριφορές, όπως πρόκληση εμέτου ή υπερβολική άσκηση μετά το επεισόδιο υπερφαγίας.                  
  Η Α.Δ αφορά στην ύπαρξη δύο κύριων χαρακτηριστικών:
α) Την κατανάλωση μιας μεγάλης ποσότητας φαγητού σε μια σχετικά σύντομη περίοδο (π.χ σε διάρκεια δύο ωρών). β)  Το αίσθημα της απώλειας ελέγχου κατά τη διάρκεια του φαγητού (π.χ το αίσθημα της ανικανότητας να σταματήσει το άτομο τον εαυτό του από το να τρώει).        
Από τις αρχές του 1990, οι κλινικοί είχαν αρχίσει να αναγνωρίζουν κάποιους ασθενείς με προβλήματα καταναγκαστικής υπερφαγίας των οποίων τα συμπτώματα ήταν αρκετά όμοια με ασθενείς με ψυχογενή βουλιμία αλλά με αξιοσημείωτη διαφορά ότι τα επεισόδια υπερφαγίας δεν συνοδεύονταν από τον περιορισμό θερμίδων στη συνέχεια ή από οποιαδήποτε άλλη ακατάλληλη αντισταθμιστική συμπεριφορά. Με άλλα λόγια, η αδηφαγία συνέβαινε στην απουσία πείνας και στέρησης και τυπικά αφορούσε την κατάποση μεγάλων ποσοτήτων γλυκών και λιπαρών τροφών σε μια σχετικά σύντομη χρονική περίοδο, μ’ ένα ισχυρό αίσθημα απώλειας ελέγχου στην πρόσληψη τροφής.
       
Αυτό το πρόσφατα αναγνωρισμένο σύνδρομο έχει φανεί ότι έχει ισχυρές συνδέσεις με την παχυσαρκία και τις συναισθηματικές διαταραχές. Τα άτομα με Α.Δ επιδεικνύουν ένα πιο αρνητικό σχήμα καθημερινών συναισθημάτων σε σύγκριση με άτομα στα οποία απουσιάζει η διαταραχή. Η επίπτωση της Α.Δ εκτιμάται να είναι 2 με 6 φορές πιο συχνή στις γυναίκες και να συμβαίνει πιο συχνά στην ώριμη ενήλικη ζωή απ’ ό,τι στη νεότερη ηλικία.
       
Ένα άτομο με Α.Δ συχνά έχει ένα εύρος αναγνωρίσιμων διατροφικών συνηθειών, που περιλαμβάνουν τη γρήγορη κατανάλωση φαγητού και την κατανάλωση φαγητού εν απουσία πείνας μέχρι το σημείο που θα αισθανθεί δυσφορία.
       
Συναισθήματα ενοχής και ντροπής είναι υψηλής συχνότητας στα άτομα που υποφέρουν από τη διαταραχή. Συχνά νιώθουν ένοχα ή ντροπιασμένα για την ποσότητα του φαγητού που καταναλώνουν και από τον τρόπο που τρώνε κατά τη διάρκεια του επεισοδίου. Το επεισόδιο αδηφαγίας συχνά συμβαίνει σε περιόδους στρες, θυμού ή ανίας. Αρκετές φορές η αδηφαγία είναι ένας τρόπος διαχείρισης δυσάρεστων συναισθημάτων. Εξαιτίας των συναισθημάτων που δημιουργούνται γύρω από το φαγητό, τα άτομα με αδηφαγική διαταραχή είναι συχνά πολύ μυστικοπαθή όσον αφορά τις διατροφικές τους συνήθειες και επιλέγουν να τρώνε μόνα.
       
Κάποια ψυχολογικά σημάδια της διαταραχής είναι η υπεραπασχόληση με το φαγητό, την τροφή, την εικόνα του σώματος και το βάρος, η έλλειψη ικανοποίησης για την εικόνα του σώματος και η ντροπή για την εμφάνισή τους, συναισθήματα λύπης, στρες, ανησυχίας, ενοχής κατά τη διάρκεια και μετά το επεισόδιο υπερφαγίας, χαμηλή αυτοεκτίμηση, αυξημένη ευαισθησία σε σχόλια σχετικά με το φαγητό, το βάρος, το σχήμα του σώματος, την άσκηση. Επίσης συχνή είναι η παρουσία συναισθημάτων κατάθλιψης, ανησυχίας και ευερεθιστότητας. Σε ακραίες περιπτώσεις, κάποιες συμπεριφορικές εκδηλώσεις της διαταραχής είναι ο αυτοτραυματισμός, η χρήση ουσιών και οι απόπειρες αυτοκτονίας.
       
Η θεραπεία της Α.Δ είναι εφικτή ακόμα κι αν ένα άτομο υποφέρει για πολλά χρόνια από τη διαταραχή. Η διαδικασία της θεραπείας περιλαμβάνει την εκμάθηση του τρόπου με τον οποίο το άτομο θα αντικαταστήσει τις ανθυγιεινές διατροφικές συνήθειες με νέες στρατηγικές διαχείρισης για την υιοθέτηση ενός υγιεινότερου τρόπου ζωής. Απαραίτητη είναι η προσωπική δέσμευση για αλλαγή και η απόφαση να απευθυνθεί το άτομο σε ειδικό ψυχικής υγείας εξειδικευμένο στην αντιμετώπιση διαταραχών πρόσλήψης τροφής. Η γνωστικοσυμπεριφορική θεραπεία και η διαπροσωπική ψυχοθεραπεία είναι εξειδικευμένες θεραπείες για την Α.Δ που απευθείας στοχεύουν σ’  αυτή τη διατροφική διαταραχή. Οι περισσότερες μελέτες δείχνουν ότι αυτές οι θεραπείες είναι αξιόπιστα αποτελεσματικές στον περιορισμό των επεισοδίων και τη μείωση της σχετιζόμενης ψυχοπαθολογίας βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα αλλά δεν παράγουν κλινικώς σημαντική απώλεια βάρους. Η συμπεριφορική θεραπεία απώλειας βάρους ευρέως χρησιμοποιείται στη θεραπεία της παχυσαρκίας, συμπεριλαμβανομένης της αδηφαγίας, μέσω του περιορισμού των θερμίδων, της βελτίωσης των διατροφικών συνηθειών και της αύξησης της φυσικής δραστηριότητας.      


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
 
  1. Devlin MJ ,Walsh BT ,Spitzer RL ,Hasin D. Is there another binge eating disorder–a review of the literature on overeating in the absence of bulimia nervosa. IntJEatDisord (1992) 11:333–40.doi:10.1002/1098-108X(199205) 11:43.0.CO;2-K
 
  1. Yanovski SZ, Nelson JE ,Dubbert BK ,Spitzer RL .Association o fbinge-eating disorder and psychiatric comorbidity in obese subjects. AmJPsychiatry (1993) 150:1472–9.
 
  1. Wilfley DE, Welch RR, Stein RI, Spurrell EB, Cohen LR, Saelens BE, Dounchis JZ, Frank MA, Wiseman CV. Matt GE A randomized comparison of group cognitive-behavioral therapy and group interpersonal psychotherapy for the treatment of overweight individuals with binge eating disorder. Arch Gen Psychiatry. 2002; 59 (8):713–721. [PubMed: 12150647]

Cyberbullying: O διαδικτυακός εκφοβισμός και πως θα τον αναγνωρίσετε

Δημοσιεύτηκε: Σάββατο, 01 Νοεμβρίου 2014
Cyberbullying: O διαδικτυακός εκφοβισμός και πως θα τον αναγνωρίσετε
1) Το cyberbullying είναι:
α)Η δημιουργία αρνητικών στερεοτύπων για ομάδες ατόμων
β)Η επίθεση με ιούς στους Η/Υ ατόμων
γ)Ο εκφοβισμός που λαμβάνει χώρα με τη χρήση ηλεκτρονικής τεχνολογίας  
Απάντηση: γ  

Το cyberbullying λαμβάνει χώρα στον κυβερνοχώρο. Έχει αναπτυχθεί από την εκλαΐκευση της τεχνολογίας των Η/Υ και της διαδικτυακής επικοινωνίας τα τελευταία χρόνια. Η ηλεκτρονική τεχνολογία περιλαμβάνει εξοπλισμό όπως κινητά τηλέφωνα, υπολογιστές, εργαλεία επικοινωνίας συμπεριλαμβανομένων ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, κείμενα μηνυμάτων και διαδικτυακών ιστοσελίδων. Παραδείγματα cyberbullying περιλαμβάνουν μηνύματα, e-mail, διαδόσεις που στέλνονται με μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή αναρτώνται σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης καθώς και ντροπιαστικές φωτογραφίες, video ή ψεύτικα προφίλ.

2) Το cyberbullying είναι:
α)Το μοναδικό είδος εκφοβισμού
β)Υποκατηγορία του σχολικού εκφοβισμού
γ)Ξεχωριστό είδος ανάμεσα στα πολλά διαφορετικά είδη εκφοβισμού  
Απάντηση: γ

Ο εκφοβισμός είναι ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα της σχολικής ζωής ανάμεσα σε παιδιά και εφήβους. Η βιβλιογραφία επισημαίνει ότι ο εκφοβισμός είναι «η συστηματική χρήση βίας και επίδειξης δύναμης» σε μια ασύμμετρη σχέση ισχύος ανάμεσα στο θύμα και τον εκφοβιστή. Το θύμα ανήκει σε μια ασθενέστερη μειονότητα είτε σωματικά είτε ψυχολογικά (π.χ παχύσαρκο άτομο) απ’ό,τι ο εκφοβιστής. Ο εκφοβισμός περιλαμβάνει επαναλαμβανόμενες επιθετικές ενέργειες εναντίον του θύματος. Ανάλογα με τα μέσα και τους τρόπους, ο εκφοβισμός γενικά μπορεί να διαχωριστεί σε έξι τύπους: λεκτικός εκφοβισμός, σωματικός εκφοβισμός, σεξουαλικός εκφοβισμός, κοινωνικός εκφοβισμός, αμυντικός εκφοβισμός και εκφοβισμός στον κυβερνοχώρο.

3) Το cyberbullying:

α)Συμβαίνει πάντοτε σε άτομα που έχουν υποστεί και προσωπικό εκφοβισμό και δε διαφέρουν μεταξύ τους
β)Δε συμβαίνει αποκλειστικά σε άτομα που έχουν υποστεί προσωπικό εκφοβισμό και διαφέρουν μεταξύ τους
γ)Κανένα από τα παραπάνω  
Απάντηση: β  

Τα παιδιά τα οποία έχουν πέσει θύματα cyberbullying συχνά έχουν εκφοβιστεί και σε προσωπικό επίπεδο. Επιπλέον, τα παιδιά που έχουν πληγεί από εκφοβισμό στον κυβερνοχώρο δυσκολότερα ξεφεύγουν από αυτή τη συμπεριφορά. Το cyberbullying μπορεί να συμβεί 24 ώρες την ημέρα και να προσεγγιστεί ένα παιδί ακόμα και όταν είναι μόνο του. Μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ή της νύχτας. Μηνύματα εκφοβιστικά και εικόνες μπορούν να αναρτηθούν ανώνυμα και να διανεμηθούν γρήγορα σ’ ένα πολύ ευρύ κοινό. Είναι δύσκολο και πολλές φορές αδύνατο να ανιχνευθεί η πηγή. Τέλος, η διαγραφή ακατάλληλων ή παρενοχλητικών μηνυμάτων, κειμένων, φωτογραφιών είναι εξαιρετικά δύσκολη μετά την αποστολή ή ανάρτησή τους.
 

4) Οι ψυχολογικές επιπτώσεις του cyberbullying κατά κανόνα:

α)Δε διαφέρουν από τις ψυχολογικές επιπτώσεις του σχολικού εκφοβισμού
β)Διαφέρουν από τις ψυχολογικές επιπτώσεις του σχολικού εκφοβισμού
γ)Κανένα από τα παραπάνω.  
Απάντηση: α  

Το cyberbullying, παρόμοια με το σχολικό εκφοβισμό, έχει πολλές κοινωνικές, συναισθηματικές επιπτώσεις, επιπτώσεις στην ψυχική υγεία και την ακαδημαϊκή φοίτηση. Παιδιά που έχουν πέσει θύματα συχνά: εγκαταλείπουν τη φοίτηση ή είναι απρόθυμα να φοιτήσουν στο σχολείο, κάνουν χρήση ουσιών ή αλκοόλ, έχουν χαμηλή επίδοση, χαμηλή αυτοεκτίμηση και περισσότερα προβλήματα υγείας. Επιπλέον, εμφανίζουν κατάθλιψη, ανησυχία (σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο), επιθετικότητα και υπερκινητικότητα.
 

5) Τα θύματα cyberbullying εμφανίζουν:
α)Χαμηλότερα επίπεδα κατάθλιψης συγκριτικά με τα θύματα σχολικού εκφοβισμού β)Υψηλότερα επίπεδα κατάθλιψης συγκριτικά με τα θύματα σχολικού εκφοβισμού
γ)Τα ίδια επίπεδα κατάθλιψης συγκριτικά με τα θύματα σχολικού εκφοβισμού  
Απάντηση: β

Τα θύματα cyberbullying εμφανίζουν υψηλότερα επίπεδα κατάθλιψης απ’ό,τι τα θύματα άλλων μορφών εκφοβισμού. Αυτό μπορεί να εξηγείται από κάποια ξεχωριστά χαρακτηριστικά του cyberbullying. Για παράδειγμα, σε αντίθεση με τα θύματα του παραδοσιακού εκφοβισμού, τα θύματα εκφοβισμού στον κυβερνοχώρο έχουν την εμπειρία της επίθεσης από κάποιον ανώνυμο που στην στιγμή διασπείρει κατασκευασμένες πληροφορίες διαμέσου ενός μεγάλου κοινωνικού δικτύου. Ως εκ τούτου, αυτά τα θύματα μπορεί να νιώθουν απομονωμένα και περισσότερο αβοήθητα την στιγμή της επίθεσης.

6)Το cyberbullying είναι:

α)Σπάνιο φαινόμενο
β)Ένα φαινόμενο με αυξητική συχνότητα
γ)Πλήττει την πλειοψηφία του μαθητικού πληθυσμού
Απάντηση:β

Το 2010-2011 η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία για την Εκπαίδευση ανέφερε ότι το 9% των μαθητών υπέστη cyberbullying. To 2013 διαπιστώθηκε ότι το 15% των μαθητών Γυμνασίου είχαν ηλεκτρονικά εκφοβιστεί την περασμένη χρονιά. Η έρευνα για το θέμα συνεχώς μεγαλώνει. Ωστόσο, επειδή η χρήση της τεχνολογίας από παιδιά αλλάζει ταχύτατα, είναι δύσκολο να σχεδιαστούν έρευνες που με ακρίβεια να συλλαμβάνουν τις τάσεις του φαινομένου.
 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
  1. Smith PK, Sharp S (2006) The problem of school bullying. In P. K. Smith & S.Sharp (Eds.), School bullying: Insights and perspectives (1–19). London:Routledge.
 
  1. Wang J, Nansel TR, Iannotti RJ (2011) Cyber and Traditional Bullying:Differential Association With Depression. Journal of Adolescent Health 48: 415–417.